Praca tymczasowa to rozwiązanie na chwilę. Prawda czy mit?
Spis treści
Okres trwania umowy
Jednym z założeń pracy tymczasowej jest określenie długości trwania umowy w przyjętej ustawowo górnej granicy. Ustawodawca przewiduje możliwość zatrudnienia pracowników tymczasowych zarówno na podstawie umów o pracę tymczasową jak również na podstawie umów zlecenia przez okres nie dłuższy niż 18 miesięcy w ciągu 36 miesięcy.
Brzmi to dość skomplikowanie.
Jak więc sytuacja wygląda w praktyce? Przez okres 3 lat (36 miesięcy) łącznie z przerwami możemy pracować u jednego pracodawcy. Zatrudnienie może być realizowane przez jedną agencję maksymalnie przez 18 miesięcy (1,5 roku).
Pracodawca użytkownik, czyli firma, w której pracownik faktycznie wykonuje swoje zadania, może zatrudniać osoby za pośrednictwem agencji pracy, przez maksymalnie 18 miesięcy. Jeżeli firma rozwiąże umowę z daną agencją, pracownik nie musi obawiać się, że utraci pracę. Bez problemu może podjąć ją przez inną agencję w tym samym miejscu.
A co jeżeli dana praca nie odpowiada pracownikowi? Może bez trudu ją zmienić poprzez tę samą agencję. Nawet jeżeli nastąpi przerwa w zatrudnieniu to pamiętajmy, że limit 18 miesięcy liczymy z przerwami łącznie w ciągu 3 lat, zatem tutaj dowolność dla pracownika jest ogromna.
Czas na poznanie
Umowy tymczasowe dają pracodawcy możliwość okresu próbnego dla pracownika. Pozwalają na poznanie i sprawdzenie w prawdziwym życiu cech, które wskazał podczas rozmowy kwalifikacyjnej. Obecnie pracodawcy mają dogodną możliwość nawiązywania z pracownikami umowy na okres próbny, która trwa 3 miesiące. Standardem na rynku jest przedstawienie kolejnej umowy na okres 33 miesięcy. Mało jest stanowisk, które dają możliwość wdrożenia pracownika w pełni przez okres jedynie 3 miesięcy. Zatrudniając kandydata przez agencję np. na 12 miesięcy pracodawca może podjąć decyzję o zatrudnieniu pracownika bezpośrednio w swojej firmie po tym jak już pozna jego kompetencje i predyspozycje.
Obecna sytuacja rynkowa oraz elastyczność umów o pracę tymczasową sprawiają, że taka forma zatrudnienia jest bardziej korzystne dla kandydata niż dla pracodawcy.
Dlaczego?
Kandydat nie zobowiązuje się do podjęcia stałego zatrudnienia w firmie pracodawcy przez określony czas. Umowa np. na 2 lata daje mu możliwość poznania miejsca pracy, swojego przełożonego oraz zespołu. Jednym z najczęstszych powodów zmiany zatrudnienia jest zderzenie oczekiwań i wyobrażeń pracownika z rzeczowością. Dzięki pracy tymczasowej ma on możliwość zweryfikowania obietnic, które pracodawca złożył mu podczas rozmowy kwalifikacyjnej.
Szansa szybszego rozwiązania umowy daje kandydatowi poczucie komfortu psychicznego. Ma on świadomość, że nie będzie musiał kontynuować współpracy jeśli okaże się, że pracodawca złożył obietnice bez pokrycia.
Praca tymczasowa jest nadal rozwiązaniem dla firm, które poszukują pomocy przy pracach inwentaryzacyjnych, pomocniczych lub osób na zastępstwo. Coraz częściej jednak staje się również długofalową możliwością dla kandydatów, którzy szukają swojego miejsca na dzisiejszym rynku pracy.
Iwona Wieczyńska – Kierownik Regionu Grupy Progres
Więcej wpisów
Nastroje i koniunktura vs. rekrutacyjna rzeczywistość
Przez krajowy rynek pracy i polską gospodarkę przebiega wyraźna granica dzieląca branże na te, które – mimo dynamicznej sytuacji – nadal mają się całkiem dobrze oraz te znajdujące się w gorszej sytuacji. Co widać również w rekrutacji. Mimo osłabienia popytu na pracowników nadal wiele wolnych miejsc czeka w branży spożywczej, handlu detalicznym, produkcji czy logistyce.
Oświadczenie o powierzeniu wykonywania pracy w 2023 roku. Kluczowe informacje i najczęściej zadawane pytania
Planujesz zatrudnić pracownika z Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii lub Ukrainy? Dowiedz się, kiedy i jak można to zrealizować za pomocą oświadczenia o powierzeniu pracy.
Kto nie otrzyma wizy korespondencyjnej? Ostatnie zmiany w polskich placówkach dyplomatycznych
Kwestia legalności pobytu obywateli Ukrainy wciąż pozostaje niezmiennie ważnym, a zarazem często problematycznym tematem. Są to kwestie faktyczne polegające na niejasnym statusie pobytowym obywateli Ukrainy, którzy wjechali do Polski przed wybuchem wojny.